Rust werkt

Deze zomer bracht ik mijn vakantie door in de Belgische Ardennen. Dat was zo heerlijk ontspannend; dat kan ook haast niet anders, want daar overheerst de rust. Tenzij je houdt van avontuurlijke activiteiten, zoals abseilen, mountainbiken of speleologie. Maar wie mij een beetje kent, weet dat dat allemaal aan mij niet is besteed. Voor mij stonden luieren, lezen en als hoogtepunt een stadje bezoeken op het programma. Toch was ik af en toe best actief, lees maar:

Als ik op een zonovergoten dag aan het einde van mijn eerste vakantieweek in de hangmat lig, krijg ik ineens inspiratie voor dit stukje. Hoe kan dat nu? Terwijl ik zo lekker lig te mijmeren over het feit dat ik niets hoef, bedenk ik mij hoe gelukkig mijn parasympaticus op dit moment zal zijn. Mijn para-watte? Ik zal het even uitleggen:

Grofweg heeft je onwillekeurige zenuwstelsel 2 ‘standen’: de orthosympaticus (die houdt van actie) en de parasympaticus (die zorgt voor rust en herstel). Op het moment dat je een grote inspanning moet leveren (een deadline op je werk, een sportwedstrijd, een examen, een conflict oplossen, etc.) ben je heel alert, je hartslag en ademhaling verhogen, de bloedtoevoer gaat naar skeletspieren en hersenen, je pupillen vergroten, je mond wordt droger.

Dit alles gebeurt onder invloed van je orthosympaticus. Deze draagt eraan bij om je inspanning zo goed mogelijk te doorstaan. Deze hulp is natuurlijk heel prettig. Maar het moet niet te lang duren, het kost veel energie. In het ideale geval krijgt je parasympaticus na deze inspanning alle ruimte, zodat je kunt herstellen van je inspanning.

Tijdens een massage kun je soms duidelijk herkennen dat je lichaam op de parasympatische stand staat afgesteld. Je buik begint te borrelen (je spijsvertering kan zijn werk doen) of je voelt je neus vollopen (reiniging). Bij de meeste mensen duurt het 20 minuten tot een half uur voordat ze deze fase bereiken. Daarom kies ik ervoor om een massagebehandeling nooit korter dan een uur aan te bieden. Zo kan ik optimaal gebruik maken van de parasympaticus!

Zoals je ziet zijn para- en orthosympaticus elkaars tegengestelden, en ze kunnen niet zonder elkaar. Ze houden elkaar in balans. Een leven zonder actie zou saai zijn, terwijl een leven zonder rust erg uitputtend zou zijn. In het ideale geval wisselen ze elkaar af. Daar gedijen wij het beste bij; een mens zoekt altijd evenwicht. Is deze balans ver te zoeken dan ervaar je stress.

De weken voor mijn vakantie heeft mijn orthosympaticus teveel de overhand gehad, en daarom is het zo heerlijk dat mijn parasympaticus nu alle ruimte krijgt.

Hoewel, nu ik lig te luieren krijg ik ineens inspiratie en de behoefte tot actie over te gaan om mijn laptop aan te zetten en dit uit te tikken! Teveel rust en herstel is ook niet goed, ik wil niet indutten..!

Gelukkig houdt mijn orthosympaticus me wakker..!